Çocuklar kaç defa seslenirler babalarına, kaçıncı defadan sonra seslenmekten vazgeçerler? Vazgeçince, seslenişleri cevapsız kalınca ne yaparlar?Cevabı çok acı...
Her cevapsız kalışta tuğlası hayal kırıklığından duvarlar örer ve saklı bir dünya inşaa ederler kendilerine. Artık seslenmezler, "Baba bi yanıma gelsene" demezler, "şu videoyu birlikte seyredelim," "şu oyunu birlikte oynayalım," "gel yanıma otur" demezler.
Geriye sadece ihtiyaç duydukça kilidini onların açtığı küçük bir menfez kalır. Sen zannedersin ki "artık rahat ediyorum, çocuğum büyüdü."
Onlar seslenmedikçe kendine daha fazla zaman ayırdığın, daha fazla dinlenebildiğin yanılgısına düşersin...
Günahsız ve cennetlik birinin arkadaşlığına isteksiz davranmak, ondan uzak durmak, "yoruldum, biraz sus, al tabletini otur" demek ne kadar acı...
Babanın malayani işlerden kurtuluşunun reçetesi masum çocuklarıyla halının üzerinde oyun oynamalarındadır...
Çocukların her "baba!" deyişleri, babalarını içinde bulundukları halden, bunalımdan, yorgunluklardan kurtaracak bir eldir aslında!..
Babaları kurtarın çocuklar! Yoksa onlar kurtulmaya hiç hevesli değiller!
Halil İbrahim
