Şiir Fenâ!

Bir bakıyorsun geriye hiç,
İçinde de tutamıyorsun zamânı.
Yarını da yakalayamıyorsun.
İçinde yine bir heves, yine bir sevinç.
Onca mal, mülk biriktirdin,
Hani onca kişiyi sevmiştin.
Şimdi toprağa dokunuyorsun.
Bak sönmüş onca ocak.
Nereden geldin, nereye gidiyorsun?
Hiç soruyor musun kendine?;
Bana ne olacak?

Ahh.. yine aynı tas aynı hamam değil mi?
Yine nefsin elinde oyuncak.
Yine her tarafını yersiz hevesler saracak,
Sonsuzluğun yanında kaç yıl hepi topu?
Ölüm bile akıllandıramıyor mu seni?
Ne bu denli dünya sevgisi?
İllâ yutmam mı gerekiyor hapı?
Fenâsın,
Fenâyım,
Fenâ...
..ve Fânî.




Edit By: Almastad