Allah'ın Sevdikleri:
İhsan edenler: "Allah ihsan edenleri sever." (Bakara: 92/195, Âl-i İmrân: 94/134,148; Mâide: 110/13,93)
Tevbe edenler: "Allah tevbe edenleri sever ve temizlenenleri sever." (Bakara: 92/22),
Temizlenenler: "Allah, temizlenenleri sever." (Tevbe: 113/108)
Korunanlar: "Allah, korunanları sever." (Âl-i İmrân: 94/76, Tevbe: 113/4,7)
Sabredenler: "Allah sabredenleri sever. (Âl-i İmrân: 94/146,
Tevekkül edenler: "Allah tevekkül edenleri sever." (Âl-i İmrân: 94/159),
Adaletle hüküm verenler: "Allah, adalet yapanları sever." (Mâide: 110/42, Hucurat: 105/9, Mümtehine: 111/8)
Allah uğrunda yılmadan çarpışanlar: Allah, yolunda harçla yapılmış binalar gibi dizilerek çarpışanları sever." (Saf: 108/4, Mâide: 110/54)
Hz. Muhammed'e tâbi De ki: 'Eğer Allah'ı seviyorsanız, bana tâbi olun ki Allah da sizi sevsin'." (Âl-i İmrân: 94/31) [4]
Allah'ın Sevmedikleri:
Saldırganlar: "Allah saldırganları sevmez." (Bakara: 92/190, Mâide: 110/64),
Bozguncular: "Allah, bozgunculuk yapanları sevmez." (Kasas: 49/77, Mâide: 110/64),
Nankörler, günahkârlar:
"Allah, hiçbir nankör günahkârı sevmez." (Bakara: 92/276, Âl-i İmrân: 94/32, Nahl: 70/23, Hac: 88/38),
Zâlimler: "Allah zâlimleri sevmez." (Âl-i İmrân: 94/57,140; Şûra: 62/40),
Kendini beğenmişler: Allah, kendini beğenmiş, övüngen insanı sevmez." (Nisa: 98/107),
Kaba konuşanlar, ağzı bozuklar: Allah açık açık kötü söz söylemeyi sevmez. Ancak kendine haksızlık edilen (yapılan haksızlığa cevap verebilir)." (Nisa: 98/148)
İsraf edenler: Allah, israf edenleri sevmez." (En'âm: 55/141, A'râf: 39/31)
Kibredenleri kibredenleri (böbürlenenleri)."( Nahl: 70/23)
İnkâr edenler, kâfirler: Allah, kâfirleri sevmez." (Rum: 84/45)
Allah'ın Elçisi (s.a.v.) de, Allah'ı her şeyden çok sevmeyi, îmânın şartı saymıştır. Ebû Rezîn el-Akîl, kendisine:
"- Ey Allah'ın Elçisi, îmân nedir? diye sorunca:
- Allah ve Elçisi'nin, sana, her şeyden daha sevgili olmasıdır,demiş"[5] ve buyurmuş ki:.
"Hiçbiriniz, Allah ve Elçisi, kendisine her şeyden daha sevgili olmadıkça inanmış olmaz"[6]
"Kul, beni ailesinden, malından ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe inanmış olmaz."[7]
Bu hadîsler,: Peygamber mü'minlere canlarından daha ileridir"[8]
'Eğer babalarınız, oğullarınız, kardeşleriniz, eşleriniz, hısım akrabanız, kazandığınız mallar, düşmesinden korktuğunuz ticaret(iniz), hoşlandığınız konutlar, siz.e Allah'tan, Elçisi'nden ve O'nun yolunda cihâdetmekten daha sevgili ise o halde Allah emrini getirinceye kadar gözetleyin (başınıza gelecekleri göreceksiniz)!' Allah, yoldan çıkmış topluluğu (doğru) yola iletmez."[9] âyetlerine uygundur.
Ebû Hüreyre'nin rivayet ettiği bir hadîs de şöyledir: "Allah, bir kulu sevince, Cebrail'i çağırıp: 'Ben falanı sevdim, sen de sev!' der. Cebrail de onu sever. Sonra onun için yer(halkın)da kabul konulur (insanlar onu severler)."[10] Ebû Hüreyre, buğuz hakkında da bunun tersi olacağını söylemiştir, Rahman, inanıp güzel isler yapanlar için (gönüllere) bir sevgi, koyar,"[11] âyeti de bu hadîsi teyîdetmektedir.
Peygamber (s.a.v.) şöyle duâ etmiştir: "Allahım, bana seni sevmeyi ve seni seveni sevmeyi ve beni sana yaklaştıracak işleri sevmeyi lütfeyle; senin sevgini bana nefsimden, ailemden ve soğuk sudan daha sevgili eyle!"[12]
