Kişisel Bir Eylül Masalı...

Erkekler sevdikleri kızı kızdırmayı çok severlermiş..

:salıncak:



​

Sen Karanlıktayken Ben, Geceyi Seviyorum,

Senin Olmadığın Akşamlarda Ömrüm Kısalıyor Sanki..
Onun İçin Bu Defa Az Kararttım Geceyi...
Şimdi Ne Varlığın, Ne Yokluğun Belli...
Bu Bulanık Siyah Hava, Seni Gizlemek..Ve Duymak İçin Yeterli..​

Çizebilseydim,
Bahar olacaktı yüzün?
Yazabilsem,
En uzunu şiirlerin?
Olmadı, beceremedim?
Adını duvarlara yazacak çağım da
Çoktan geçti benim.
Yasak sevdamın
Gözaltı tarafı?
Çaresiz,
Seni yüreğimde erittim.

Ama yine de
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!
Seni olmadığın zamanlarda da sevmiştik,
Olmadığın baharlarda da?
Ama hiç bu kadar telaşlanmamıştık.
Beklememişiz üstelik birbirimizi?
Birlikte ıslandığımız yağmurlarımız yok?
Ne kavgalarımızın adı bir olmuş,
Ne dost diye baktığımız yüzler?
Ayrı ayrı akmış göz yaşlarımız.
Ben, asırlardır okşamamışım yanağını,
Senin yüzün ağlamaktan yorulmuş?
Ama yine de
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!
Bir, yüzün vardı görmediğim,
Bir, sesin?
Hiç duymadığım?
Kokunu çiçeklerle tanımlayamazdım.
Dokunmadım, bilemezdim
Ellerinin beyazlığını.
Hangi şarkının neresinde,
Hangi şiirin en sevdalı sözünde
Çıkacaktın, bilemezdim.
Dilimin ucundaydın hep,
İşte; şimdi düşüverdin!
HOŞ GELDİN
ESKİYEN YÜZÜMÜN YENİ GÜLÜMSEYİŞİ,
Hoş geldin!

..Tayfun Talipoğlu..​

Bazı şeyler hiç geçmiyor.
Bazı acılar,
Bazı yaralar,
Bazı yaşanmışlıklar.
İçinde kalıyor, bir yerlerde duruyor yer, zaman, mekan ayırt etmeden hep seninle ve canını yakıyor. Ne halden anlama, ne biraz olsun kibarlık var, biniyor da biniyor tepene adabı muaşeretten nasibini almamış acılar.
Geçmesi gereken o kadar çok şey var ki!
Mesela zaman, mesela geçmiş ama dönüp bakıyorsun ne zaman geçmiş ne de “geçmiş.”
Oysa nefes almaya ihtiyacın var;
Atmosfere de taşınsan kar etmiyor, geçmesi gereken “geçmiş” bir türlü geçmiyor ve düğümleniyor boğazına nefes aldırmıyor.
Mutluluk diye bir şey yok bence!
Mutlu olduğuna inanmak var.
Bir de ümit etmek var.
Ve iyi ki var.
Yoksa hiç iç açıcı değil “elimizde kalan dallar” ve onca iyi niyetimize rağmen avucumuzda ki kocaman-kocaman “sıfırlar!”
Hani sıfır etkisiz elemandı?
Madem öyle; hayatımıza nasıl bu denli etki edip, hayal kırıklığı yaşatıyor gözümüzde “sıfırlananlar.”
“-Neyse…
Üzülebiliriz, kırılabiliriz ama hiçbir zaman yenilgiyi kabul edip; sendelememizi bekleyenleri güldürmeyeceğiz.
Anlaştık mı? … Duyamadım. Anlaştık mı?
Hadi kahve içelim”.

​

Sevdası gönlümde kördüğüm olmuş yarim;

Senden öte Aşk yok bana,

Bilesin...
​

Olmadı bir çay demler, biraz kitap okuruz.
İçimizdeki sessizlikler dinene kadar konuşmayız kimseyle.
Eski bir türkü çalsın radyoda ve gökyüzünde birkaç parça bulut gezinsin.
Taşınalım buralardan.
Yüreğimizi de alıp gidelim bizi anlayanların yanına. .​

"Kıskançlığın bana verdiği yetkiye dayanarak kimseyle samimi olmanı istemiyorum.
O kadar."

Demiş aşığın biri.


​